De ziel is voor mij iets heel vanzelfsprekends. Ik groeide op als protestants meisje, en dan wordt de ziel je als het ware met de paplepel ingegoten. Wat ik alleen altijd heel raar vond, was dat ze je in de kerk wel vertelden dat je een ziel ‘had’ (nu denk ik: ‘bent’), maar niet wat daarvan dan de bedoeling was, laat staan hoe je die kon verstaan.

Nu weet ik dat je ziel je belangrijkste navigatiesysteem is – en ook wat het je kost als je daar níet op vaart.
Als je in een burn-out zit of daar tegenaan, weet ik bijna wel zeker dat je niet volgens de agenda van je ziel leeft. Het leven kost op die manier veel meer moeite en doet vaak veel meer pijn.
Begrijp me niet verkeerd – het volgen van de roep van je ziel is óók niet altijd pijnloos. Soms betekent het dat je afscheid moet nemen van iets of iemand, en dat is heus niet altijd makkelijk (vertel mij wat). Maar tegen je ziel in leven ontneemt je veel vreugde en vervulling. Je kunt het gevoel hebben dat je op een bepaalde manier niet écht leeft, niet tot volle bloei komt, niet doet waar je voor bedoeld bent.
Eén van mijn leraren zei ooit tegen mij, ik was een jaar of 26: ‘You’re not fully stretching yourself.’ Die raakte diep. Ik wist dat het waar was, en ook dat ik dat wél wilde doen.

Maar hoe?

Hoe wéét je dan wat die ziel (of hoe je het ook wil noemen) wil, en hoe die dat duidelijk maakt?
Ten eerste: de reden waarom je dat zo lastig kunt waarnemen, zit in je hoofd. Daar zit een luidruchtig ratelmachientje, behoorlijk angst-gedreven, dat zo hard staat, dat de ziel er maar moeilijk doorheen kan komen. (Om die een tandje zachter te helpen zetten, maakte ik 5 geheimen voor innerlijke rust, en als je écht de diepte in wil: Meer rust in je hoofd).
Ten tweede: de ziel ‘spreekt’ niet zoals je gewend bent. Niet zoals dat ratelmachientje, die babbelbox. Ze fluistert, gebruikt beelden, metaforen, dromen, muziek, emotie, bevliegingen, verhalen, ontmoetingen, plotselinge inzichten… Je moet leren luisteren. En willen luisteren. En durven luisteren.
Want wat de ziel je influistert is soms doodeng. Daarover een volgende keer meer.

Hoor jij je ziel fluisteren? Deel je ervaringen in de comments. Of mail me. Ik antwoord altijd.