Een beetje afhankelijk van je leeftijd, maar als je van mijn generatie bent (ik ben *tromgeroffel….* 49) of ietsje jonger of ouder, dan stond gehoorzaam zijn waarschijnlijk nogal centraal in je opvoeding.
Onze ouders wilden graag gezien worden met brave kinderen. ‘Goed opgevoed zijn’ betekende dat je goed naar je ouders luisterde en deed wat zij van je verwachtten.
Sommige kinderen kozen, zodra ze daartoe in staat waren, het verzet. Velen kozen ervoor om braaf te zijn. Zo verzekerde je je immers van de goedkeuring en liefde van de mensen waar je leven van afhing?
Grote kans dat je dit patroon tot op de dag van vandaag doorzet. Dat je altijd je best doet. Dat je doet wat je is opgedragen. Dat je een verzoek of suggestie als een bindende opdracht interpreteert. Dat je afmaakt waar je aan begon en dat je rekening houdt met anderen.
Dit patroon heeft je veel opgeleverd, en ook iets afgenomen.
Je bent sociaal en geliefd. Omdat mensen van je op aan kunnen. Omdat je je woord niet breekt, omdat je je eigen belangen niet voorop stelt, omdat je enorme voelsprieten hebt ontwikkeld die aanvoelen wat anderen willen of nodig hebben. Dat zijn prachtige eigenschappen. In bepaalde beroepen (coaching ;-), onderwijs, zorg, hulpverlening, consultancy…) heel handig ook.
Maar je betaalt ook een prijs. De kans is groot dat wat anderen willen, de regels, de opdrachten, de eisen van buitenaf in hoge mate jouw leven bepalen. Het zou zelfs kunnen dat je amper weet wat je wil. Omdat je niet geleerd hebt om te willen.
Zelf zei ik eens tegen een coach die mij vroeg wat ik als meisje wilde: ‘Ik wist helemaal niet dat je iets kon willen.’
Is het erg om niets te willen?
Ogenschijnlijk niet (ik ben flexibel, laat anderen maar bepalen, mij maakt het niks uit, als jij het fijn hebt heb ik het ook fijn), maar ondertussen: ja, dat is erg. Want je verlangens heb je niet voor niets. Ze zijn de wegwijzers naar wat ik je zielsmissie noem. Jouw unieke talenten en vermogens, dat waar jij voor gemaakt bent, dat wat jou beweegt en helemaal jou maakt. En dat krijgt geen licht, geen lucht, geen water. Omdat het verstikt wordt door angst.
Angst voor afwijzing, buiten de boot vallen, kritiek krijgen. Omdat je niet meer alleen maar doet wat er van je verwacht wordt.
Je zit op een verborgen schat. Jouw talenten, jouw vermogens, jouw eigenheid, jouw unieke stralende bezielde zelf, met alle wijsheid van de wereld alláng tot je beschikking.
Er is maar één plek waar je te rade hoeft te gaan, één stem waar je naar hoeft te luisteren. De stem van je ziel. Je innerlijke wijsheid.
Ik heb er lang over gedaan die stem niet alleen te gaan horen, maar ook te volgen. Ik was het die tegen coaches zei: ‘Ik wist niet dat je iets kon willen’. En: ‘Ik geloof dat ik geen intuïtie heb.’ Die van weinig dingen zoveel stress kon krijgen als van kritiek. Afwijzing. Niet meer braaf zijn.
Maar mijn gehoorzaamheid leidde tot kramp. Omdat hij voortkwam uit angst, niet uit vrijheid, niet uit authentieke keuze.
Het tegenovergestelde van braaf is niet stout. Het is eigenwijs. Leer hoe je je prachtige gave – aanvoelen wat er nodig is – ook en vooral voor jezelf kunt aanwenden. En je zult zien, als je die innerlijke (eigen)wijsheid gaat leren volgen en je uit de kramp komt, je je kunt ontspannen en je leven meer gaat stromen.
Hoe speelt dit voor jou? Laat het me weten!
Hoi Karin,
Heel mooi stukje vind ik dit. Je vorige trouwens ook. Dr Edward Bach, de ontdekker van de Bach bloesem remedies zegt het eigenlijk net zo in “Free Thysellf”, één van zijn verhandelingen: “Health is listening solely to the commands of our souls” Mocht je het zelf eens willen nalezen…het is de vierde tekst van boven, gratis te downloaden op:http://www.bachcentre.com/centre/download/index.htm
Groet, Daniël Nelck
Super herkenbaar, Karin. Ik ben dan ook precies even oud 😉 Pas de laatste tijd leer ik om (weer) eigenwijs te zijn. Soms met uitschieters van te fel reageren, maar meestal ben ik nog veel te braaf. Het valt niet mee om hier van los te komen.
Wel fijn om te weten dat ik niet de enige ben, dat het misschien ook een ‘generatie-dingetje’ is, zo had ik het nog niet bekeken.
Die oude patronen zijn vaak taai hè Yvonne ;-). Maar als je het je bewust bent kun je andere keuzes gaan maken. En mild zijn voor je patronen, ze hebben je ook gediend. Nee, je bent absoluut niet de enige!
Dank je Daniël! Mooi citaat van Bach.
Hoi Karin, inderdaad een erg herkenbaar verhaal. Ik ben iets jonger dan jij (44 jaar) maar ik herken dit. Drie jaar geleden ben ik ontslagen door een reorganisatie binnen het welzijnsbedrijf waar ik toen werkte. Ik heb er heel lang over gedaan om te ‘rouwen’ om het werk dat ik niet meer had, eigenlijk meer om de mensen met wie ik voortdurend te maken had. Mijn ontslag heeft me ook veel gebracht. Inmiddels ben ik na twee jaar verplicht solliciteren, nu dus officieel zonder eigen inkomen. Ik heb er bewust voor gekozen om voorlopig thuis te zijn voor mijn kinderen, zij zitten in de puberleeftijd en hebben mij nu meer dan ooit nodig. Sinds twee jaar hebben we ook een hond: dat wilde ik al jaren graag, maar vanwege mijn werk ging dat niet. Deze twee dingen heb ik zelf gekozen, ik ben eigenwijs geweest. Maar toch ben ik nog niet klaar denk ik. Ik ben nog steeds vooral bezig met het anderen naar de zin te maken en 24/7 te zorgen en soms wordt me dat teveel. Mijn energie raakt op en ik word moe. Ik weet wel wat mij kan helpen, maar om een of andere reden blijf ik braaf en kies ik nog steeds niet vaak genoeg voor mezelf. Hoe doe je dat toch? Ik hoop dat ik dat over een paar jaar wel weet, nu probeer ik naar mijn gevoel en intuïtie te luisteren. Bedankt voor jouw blog! Groetjes, Mascha
Luisteren naar die stem, erop leren vertrouwen, en er meer een meer gehoor aan geven Mascha. Mooi dat je al een paar eigenwijze keuzes gemaakt hebt! We kunnen altijd een keer skypen als je wil verkennen hoe je dit meer en meer kunt gaan doen.
Karin wat mooi. Wat raak je ‘m weer. Midden in de roos.
Dank je Nannette <3
Alsof ik in een spiegel kijk! Ook ik ben jonger (42), maar wat herken ik dit. Altijd was ik gemakkelijk en meegaand. Met de beste bedoelingen opgevoed tot een braaf meisje dat goed luistert en niemand wil teleurstellen. Toen ik een paar jaar geleden overspannen raakte, veranderden de zaken. Ik herstelde, maar worstelde ondertussen toch vrolijk verder omdat dingen niet meer leken te kloppen. Toen heb ik een coach benaderd en krijg nu steeds meer zicht op mezelf. Ik ontdek dingen waar ik me niet bewust van was zoals mijn grote drang naar vrijheid….. terwijl ik juist dacht (want meegekregen in de opvoeding) zo te hechten aan zekerheden zoals een vaste baan. Er komen karaktertrekken naar boven waarvan ik niet wist dat ik ze had. Behoorlijk confronterend, ook voor mijn omgeving, omdat ze dingen zien en horen die ze niet van me gewend zijn. Ik ben mezelf opnieuw aan het uitvinden, ik merk dat ik op de goede weg zit en deze blog helpt me weer een stapje verder. Dank je wel!
Mooi dat je dat zegt Simone, ‘met de beste bedoelingen’, want dat is ook goed om te erkennen. We doen allemaal ons best. Wat fijn dat je je vrijheid aan het herontdekken bent!
Wauw, wat een tekst! Dit is het eerste wat ik op jouw website lees en voldoende om te beseffen, dat ik je nog zal contacteren om meer te vernemen over jouw meditatie. Had niet meteen de neiging om te beginnen lezen op basis van jouw foto, wegens nogal “netjes”. Maar ik wil je nu vragen of ik jouw foto op mijn Pinterest-account mag zetten? Het bord heet “Old and kicking ass” en wegens te weinig vindbaar goed materiaal, moet ik jouw foto gewoon hebben. Hebben of willen, ja ik kom er ook nu pas aan toe om te willen. Mijn moeder zei altijd “Doe maar gewoon”. “Ge moet nie zoveel willen”. (Vlaams) Sinds anderhalf jaar ben ik EINDELIJK met MIJN ziel en willen bezig, 47 jaar, schande. Je kan komen kijken op https://sheworkswoodfortrees.wordpress.com/home/ Groetjes en het ga je goed.
Het lijkt erop dat jij je hart nu volgt, mooi! Moet wel lachen dat ik in de categorie ‘Old and kicking ass’ val. Over het gebruik van mijn foto mail ik je even.