Je komt altijd tijd tekort. Toch?
Te weinig uren in een dag, en de week is een dag te kort…
Zeg dit vaak genoeg tegen jezelf en het is zo. Dat wat jij gelooft over de wereld, over de jezelf, over de werkelijkheid, wordt altijd waar.
Als je gelooft dat jouw to do list heilig is, dat al het ‘moeten’ in jouw hoofd echt waar is en de tijd waarin jij dat allemaal moet te kort, dan zit je gevangen.
Pijnlijk.
Slopend.
‘Van wie is jouw tijd?’ vroeg ik aan een cursist die in tranen was over de tijdsdruk die ze continu ervoer.
Ze keek me geschrokken aan. ‘In elk geval niet van mij,’ constateerde ze. Van wie dan wel? De organisatie waarin ze werkte.
Wie dat was? Tsja….
Weet je dat je het ‘hebben’ van tijd volledig zelf in de hand hebt? Nee, niet als je in de ‘ik moet’ en ‘ik kan niet’ modus zit. Dan niet. Dan is je bewustzijn vernauwd en leef je in de waan dat je ‘geen tijd hebt’, dat ‘je tijd van je baas is’ (of je gezin, je vrijwilligerswerk, je huishouden, je klusproject, je opleiding etc.).
Hoe word je weer de baas van je tijd?
Door iets contra-intuïtiefs te doen. En dat is waarom we het niet doen.
Onze neiging, als we het ‘druk’ hebben is: harder gaan werken, strakker plannen, nog meer lijstjes maken… En vooral veel denken: Hoe krijg ik mijn rapport op tijd af, wat zal ik eerst doen, help ik moet ook nog een speech schrijven, volgende week die workshop, ik heb nog geen materiaal….
De druk op de borst wordt groter, de ruimte in het hoofd kleiner, de adem oppervlakkiger. We zitten in de kramp, de tijd vernauwt zich, samen met ons bewustzijn.
De tijd balt zich samen in piekeren, heen en weer vliegen tussen verleden en toekomst, jammeren, uitstellen, stressen… De tijd gaat al maar sneller, krimpt.
Wat je wèl moet doen, is vertragen. Een stap terug doen. Gaan zitten. Ademen.
Breng je aandacht naar je lichaam en je adem.
Waar ben je? Hoe is het met je? Zit en adem. Zeker 3 minuten, liever 20, of 30.
De kramp verlicht, het bewustzijn kan zich uitbreien…
Er komt ruimte.
Ruimte om uit de identificatie met je gedachten te stappen. Ruimte om de volgende stap vanuit je eigen, innerlijke bron van wijsheid op te laten komen.
En te ademen, hier te zijn, nu te zijn….
De samengebalde tijd ontvouwt zich weer. Als magie. Je niet-geïdentificeerde Zelf, je bron van wijsheid, kan je informeren. Je kunt weer luisteren. Helder zien, helder voelen.
Probeer het maar!
“Heb je haast? Ga dan zitten.”
Lao Tse (Chinees wijsgeer)
p.s. De kunst van het stilzitten leren? Dat kan eenvoudig met mijn gratis 3-delige videoserie Mediteren: van je hoofd naar je hart.
